Door de ij-tunnel…
“Oh Lis, je woont in Centerparks!” riep m’n zus vol verwondering uit, toen we zij aan zij door het dorpje liepen waar ik net was komen te wonen. “Ja, misschien wel” reageerde ik vertwijfeld, terwijl ik keek naar de sportieve zestigers in kuitbroeken, met donkerblauwe rugzakjes op hun geruisloze, elektrische fietsen. Een bejaard stel en een groep tieners zaten al zonnebadend te wachten voor de houten klapbrug. Getver, wat idyllisch, dacht ik terwijl ik het licht benauwd kreeg.
Tien jaar later zijn we uiteindelijk verhuisd… naar de andere kant van het dorp. De hele schoonfamilie op steenworp afstand. Het klinkt als een zachtgekookt cliché, maar behalve dat het best gezellig is, ontdekten we onlangs de onverwachte wilde kant van Waterland. Laat me jullie inwijden.
Wild Waterland
Er opereert een groep jagers in de weilanden van dit rustige, pittoreske dorp. Om vijf uur ’s ochtends, voor iemand ook maar wakker is, staan ze op. In camouflagekleding schieten ze ganzen van een grote afstand uit de lucht, vaak wel 30 stuks per keer. Ze schieten ze meestal schoon, zonder ze in de borst te raken en in één keer raak. Het is noodzaak om ganzen te schieten, omdat het aantal in Nederland overvloedig is en ze gevaar vormen voor landbouw en vliegverkeer.
De ganzen komen uit Scandinavië en Rusland, Nederland is met het gematigde klimaat een uitstekende plek voor de dieren om te overwinteren. Geschoten ganzen, meer biologisch kan je niet gaan, maar weinig mensen wagen zich aan het gespierde vlees. Bas nam de uitdaging aan, want met de juiste bereidingsmethode ontdekte hij dat het vlees smaakvol is en mals geserveerd kan worden. Een langdurige garing op lage temperatuur en dan natuurlijk het juiste garnituur. Rijpe, stevige, vlezige kersen, aardse rode biet, het zoetje combineert perfect met de mild wilde smaak van het vlees. Voor de liefhebbers bereidt hij het hartje, even kort en hard aanbakken, heel smaakvol en mooi van structuur.
Drie-eenheid
Ondertussen nadert het ganzenseizoen weldra zijn einde, maar toch wilde ik dit met jullie delen. Het is een mooie drie-eenheid. De boeren verzoeken de jagers hun velden te beschermen, de jagers beoefenen hun kunde, wij nemen de ganzen over en bereiden deze, zodat we onze gasten kunnen verrassen met een mooi stukje vlees van eigen bodem. Lokaler kunnen we niet gaan. Uit onze achtertuin zo op het bord.